De SAAB 900 Classic behoort tot het laatste model dat, wat mij betreft, nog een echte SAAB genoemd mag worden. Na 1993 werd SAAB onderdeel van GM, en verdwenen langzaam maar zeker de eigenwijze en karakteristieke lijnen dat elk SAAB-ontwerp altijd zo hebben gekenmerkt.
Zonder iets af te willen doen aan de overige SAAB-ontwerpen, is de 900 Classic altijd "mijn auto" geweest. Vanaf eind jaren '70, toen er een Turbo-blok in de SAAB 99 werd gelepeld, was ik verkocht. "Een wolf in schaapskleren" was toentertijd de bijnaam voor deze 99 Turbo. Een truttig autootje werd een beest. Mijn SAAB-interesse was gewekt. Toen ik begin jaren '80 een ritje had gemaakt in een 900 Turbo, was er geen weg meer terug. "Je kunt gewoon blijven zitten, als je een bocht door gaat", riep ik enthousiast tegen mijn vrouw, waarop zij in alle nuchterheid antwoordde: "Ik stap nooit uit als ik een bocht moet nemen." Waar ik uiteraard op doelde was de, in mijn ogen, ongekende wegligging van deze auto. De 900 Turbo liet zich sturen als een kart. Echter, zo'n 900 Turbo was financieel niet haalbaar voor mij.
Vele jaren en vele andere type auto's later is het er dan uiteindelijk toch van gekomen. En hoe! Tot over m'n oren zit ik nu in de 900 Classics. Deze liefde voor de echte SAAB's, en dan met name de 900 Classic, wil ik dan ook graag met je delen, in de hoop en veronderstelling dat je net zo enthousiast bent of wordt als ik.
Alle onderstaande foto's zijn genomen op de parkeerplaats van het trailerstrandje in jachthaven Oostwatering in Veere.